BARU-BARU ini saya sekeluarga berpeluang menonton filem bertajuk '2012' yang hangat sambutannya di layar perak. Filem yang sarat dengan elemen computer graphics (CG) itu rasanya begitu berjaya memberikan gambaran realiti kepada penonton bagaimana kecelaruan iklim dunia boleh mengakibatkan kemusnahan bumi pada skala mega yang tidak terbayang.
Kalau kita nilai babak terakhir filem tersebut, tentulah kita sendiri sedar betapa mustahilnya sekumpulan manusia boleh melepasi 'kemusnahan dunia' secara hidup-hidup. Namun, apa yang sebenarnya perlu diambil iktibar ialah apa yang boleh dan mampu dilakukan oleh generasi semasa dalam memanjangkan hayat bumi supaya mereka tidak terjerumus ke dalam malapetaka dahsyat gara-gara sikap tidak ambil peduli.
Filem The Day After Tomorrow (2004) barangkali memberikan gambaran lebih tepat bagaimana manusia kini sebenarnya telah pun secara aktif menyumbang kepada pola perubahan cuaca dunia.
Walaupun sebahagian kandungan cerita ada bersifat fiksyen semata-mata, tetapi kegagalan Protokol Kyoto telah diulas secara sinikal sementara skrip pula digarap sedemikian rupa sehingga menyedarkan kita bahawa pengetahuan sains yang dimiliki ketika ini masih terbatas dalam menangkul bencana-bencana yang bakal menimpa.
Ternyatalah penting sekali untuk penduduk dunia prihatin dan memulakan apa-apa langkah wajar yang perlu. Bagi orang Islam sendiri, ia adalah sejajar dengan amanah Allah kepada manusia selaku pentadbir alam.
Global Warming dan Protokol Kyoto
Hasil kajian saintifik telah merumuskan bahawa penghasilan karbon dioksida ekoran daripada pencemaran jentera pengangkutan, industri perkilangan dan jana kuasa elektrik yang berasaskan pembakaran adalah dalam senarai teratas punca kepada kecelaruan iklim dunia.
Hari ini, Amerika Syarikat (AS) dan China adalah penghasil karbon dioksida terbanyak dunia. Anehnya, sekalipun fakta saintifik tersebut telah dirumuskan sekian lama, AS memilih untuk menjadi satu-satunya negara yang mengecualikan diri daripada menandatangani Protokol Kyoto pada 1997.
Protokol Kyoto adalah langkah-langkah awal dunia yang cuma berskala kecil untuk mengurangkan kesan global warming atau pemanasan dunia sebelum tahun 2012.
Ekoran kedegilan serta keegoan George W. Bush dalam kebanyakan saranan dunia, Al Gore, Bekas Timbalan Presiden AS dari parti Demokrat mengambil peluang untuk berkempen bagi mengurangkan global warming yang mana di peringkat awal dilihat sebagai satu propaganda anjuran parti Demokrat bagi memenangi pencalonan Presiden AS dan pada masa yang sama membuka ruang perniagaan baru untuk usahawan-usahawan industri teknologi hijau.
Namun demikian, setelah 12 tahun berlalu dan beberapa senario kecelaruan iklim dunia berlaku di sana-sini, 192 buah negara yang terdiri daripada negara-negara kaya dan miskin berhimpun di Copenhagen bagi meluahkan sekali lagi pendirian tegas mereka untuk mencari jalan bagi melambatkan proses dan kesan global warming yang sememangnya sedang berlaku pantas.
'Pemanasan dunia' telah pun dibuktikan sebagai punca utama ketidakstabilan eko-sistem dunia. Antara kesan ketara ialah wujudnya heat wave atau gelombang panas di atas dan di bawah laut sehingga mengakibatkan pencairan glasier di kutub utara dan selatan, kemarau berpanjangan (el nino), hujan lebat sehingga berlakunya banjir (la nina), empat musim yang tersasar dari bulan-bulan kalendar dan banyak lagi.
Di samping kita sedar bahawa malapetaka yang sering berlaku di Asia Tenggara seperti tsunami dan gempa bumi adalah berpunca daripada pergeseran kerak bumi dan bukannyaglobal warming, terdapat juga segelintir kes di mana global warming secara ekstrem mampu mengakibatkan kebanyakan pulau dunia ditenggelami lautan termasuk negara Bangladesh yang sentiasa banjir sepanjang tiga tahun lepas dan juga Yemen serta Arab Saudi yang jarang-jarang dilanda hujan lebat melampau sehingga meragut nyawa manusia.
Ekoran daripada Sidang Kemuncak Copenhagen 2009, kita lihat rangkaian berita CNN dan BBC seolah-olah menuding jari kepada AS dan China sebagai punca kepada permasalahan pengeluaran karbon dioksida dunia. Kedua-dua buah negara ini masih enggan memberi janji rasmi terhadap usaha mereka untuk mengurangkan penghasilan karbon dioksida kepada dunia.
Dalam pada itu, Perdana Menteri baru Jepun yang dilantik pada 16 September 2009, Yukio Hatoyama dari parti Demokrat akhirnya dapat menewaskan Parti Demokrat Liberal yang telah memerintah Jepun setengah kurun lamanya melalui cadangan-cadangan radikal dalam menyelesaikan isu global warming, membuka sektor ekonomi baru yang berasaskan industri teknologi hijau dan menentang habis-habisan terhadap dua pesaing ekonomi Jepun, iaitu AS dan China yang tidak komited terhadap kecelaruan iklim dunia.
Isu Pemanasan Dunia - Isu Paling Kritikal
Saya merasakan bahawa isu global warming ini sepatutnya sudah boleh diberi tumpuan malah dijadikan isu penting selain isu permasalahan ekonomi dan kisah kecelaruan politik dalam negara yang tak berkesudahan. Meletakkan isu global warming sebagai keutamaan tidak perlu dilihat sebagai diversion kepada isu-isu lain.
Sebaliknya ia adalah keperluan dan signifikan mengambil kira kesihatan dunia yang semakin uzur.
FERIZ OMAR ialah Presiden Pertubuhan Profesional Melayu dan Pewaris Bangsa (ProWaris)
No comments:
Post a Comment